روزی شیطان نشسته بر بساط صبحانه و آرام آرام لقمه بر میداشت و میخورد
-از او پرسیدم :
ظهر شده، تو هنوز بساط کار خود را پهن نکرده ای ؟
انسان ها نصف روز خود را بی تو گذرانده اند !
-شیطان با پوز خندی گفت :
قبل از فرا رسیدن زمان بازنشستگی من خود دست به بازنشسته کردن خود زده ام.
گفتم :
چه شده ، به راه عدل و انصاف برگشته ای یا سنگ بندگی خدا را به سینه ات می زنی ؟
شیطان گفت :
همانطور که میبینی من دیگر آن شیطان توانای سابق نیستم.
دیدم انسانها، آنچه را که من شبانه به ده ها وسوسه ی پنهانی انجام میدادم، روزانه به صدها دسیسه ی آشکارا انجام میدهند.
به نظر تو آیا این انسان ها به شیطان نیاز دارند ؟
از پاسخ دادن شرمم گرفت و شیطان در حالی که بساط خود را برمیچید تا در کناری آرام بخوابد، زیر لب آرام گفت :
آن روز که خداوند گفت بر آدم و نسل او سجده کن ، هرگز نمیدانستم که نسل او در زشتی و دروغ و خیانت، تا کجا میتواند فرا برود.
اگر میدانستم در برابر آدم به سجده می رفتم و میگفتم که :
پسرك درحالي كه پاهاي برهنه اش را روي برف جابه جا ميكرد تا شايد سرماي برف هاي كف پياده رو كمتر آزازش بدهد٬صورتش را چسبانده بود به شيشه سرد فروشگاه وبه داخل نگاه ميكرد.در نگاهش چيزي موج ميزد٬انگاري كه با چشمهايش آرزو ميكرد.خانمي كه قصد ورود به فروشگاه را داشت٬كمي مكث كرد و نگاهي به پسرك كه محو تماشا بود انداخت وبعد رفت داخل فروشگاه.چند دقيقه بعد در حالي كه يك جفت كفش در دستانش بود بيرون آمد.
-آهاي آقا پسر!
پسر برگشت و به طرف خانم رفت.چشمانش بق ميزد٬وقتي آن خانوم كفش ها را به او داد پسرك با چشمهاي خوشحالش وباصداي لرزان پرسيد:
زماني درشهرباستاني افكار٬دو مرد دانشمند زندگي ميكردند كه با هم بد بودند و دانش يكديگر را به چيزي نميگرفتند.زيرا كه يكي از آنها وجود خدايان را انكار ميكرد و ديگري به آنها اعتقاد داشت.يك روز آن دو مرد يكديگر را در بازار ديدندو درميان پيروان خود درباره ي وجود و يا عدم وجود خدا به جروبحث پرداختندو پس ازچند ساعتجدال از هم جداشدند.
آن شب منكرخدايان به معبد رفت و دربرابرمحراب خود را به خاك انداخت و ازخدايان التماس كرد كه گمراهي گذشته او را ببخشايند.درهمان ساعت آن دانشمند ديگر٬آنكه به خدايان اعتقاد داشت٬كتابهاي مقدس خود راسوزاند زيراكه اعتقادش را از دست داده بود.
ساعت3شب بود كه صداي تلفن٬پسري را از خواب بيدار كرد.پشت خط مادرش بود.پسر باعصبانيت گفت:چرا اين موقع شب مرا از خواب بيداركردي؟
مادرگفت25 سال قبل در همين موقع شب مرا بيدار كردي!فقط خواستم بگويم تولدت مبارك.پسر از اينكه دل مادرش را شكسته بود تاصبح خوابش نبرد.صبح سراغ مادرش رفت.وقتي داخل خانه شد مادرش را پشت ميز تلفن با شمع نيمه سوخته يافت...ولي مادر ديگر در اين دنيا نبود.
در زمان ها ي گذشته ، پادشاهي تخته سنگ را در وسط جاده قرار داد و براي اين كه عكس العمل مردم را ببيند خودش را در جايي مخفي كرد. بعضي از بازرگانان و نديمان ثروتمند پادشاه بي تفاوت از كنار تخته سنگ مي گذشتند. بسياري هم غرغر مي كردندكه اين چه شهري است كه نظم ندارد. حاكم اين شهر عجب مرد بي عرضه اي است و ... با وجود اين هيچ كس تخته سنگ را از وسط بر نمي داشت . نزديك غروب، يك روستايي كه پشتش بار ميوه و سبزيجات بود ، نزديك سنگ شد. بارهايش را زمين گذاشت و با هر زحمتي بود تخته سنگ را از وسط جاده برداشت و آن را كناري قرارداد. ناگهان كيسه اي را ديد كه زير تخته سنگ قرار داده شده بود ، كيسه را باز كرد و داخل آن سكه هاي طلا و يك يادداشت پيدا كرد. پادشاه در ان يادداشت نوشته بود : " هر سد و مانعي مي تواند يك شانس براي تغيير زندگي انسان باشد.
گويند سالها پيش پسرك روستايي عاشق دختري شده بود.خانواده دختر شرط رابرآن گذاشتند كه اين پسر (خواستگار)اسب خان رادزديده وبراي آنهابياورد تادختر رابه عقد او در آورند.خواستگار نيز شرط راقبول كرد و رفت.چندي به فكر بود تاچگونه اين اسب رابدزددتا اينكه راه حلي به فكرش رسيد وبراي انجام كار ٬ راهي كوچه هاي روستاشد. وقتي خان روستايشان را ديد كه سواربراسب درحال گذشتن ازآنجاست خود را به زمين انداخت و با فرياد شروع به كمك خواستن كرد تا اينكه خان به او رسيد و از اسب پياده شد تا به او كمك كند و قتي كه از اسب پياده شدپسرك سوار اسب شد و به اسب تازيد خان وقتي اين صحنه را ديدگفت:اسب را ببرولي كاري نكن كه ديگر هيچ سواره اي به پياده اي كمك نكند.
تبادل لینک هوشمند برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان تفكرو آدرس http://bozghord.Loxblog.comلینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
(اگه دیدیدنمیشه توقسمت نظرات بهم اطلاع بدیدتا بشه)
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
تبادل لینک هوشمند